Eastbook

Wybory prezydenckie w Gruzji 2013

23 kandydatów zostało zarejestrowanych przez Centralną Komisję Wyborczą – to największa liczba w historii gruzińskich wyborów.

Czytaj: 

Kandydaci i zapowiedź powyborczej nudy

Wywiad z  europosłem Krzysztofem Liskiem, stałym sprawozdawcą Parlamentu Europejskiego ds. Gruzji

Więcej o Gruzji na Eastbook.eu

Giorgi Margwelaszwili, 44
Gruzińskie Marzenie
Doktor filozofii, członek akademii z wieloletnim stażem, kierował Instytutem Spraw Publicznych w Tbilisi. Z niewielkim doświadczeniem politycznym, został mianowany ministrem edukacji po wygranej w wyborach parlamentarnych 2012, zrezygnował jednak po mniej niż roku, aby startować w wyścigu prezydenckim.

Davit Bakradze, 42
Zjednoczony Ruch Narodowy
Fizyk z wykształcenia, już po raz trzeci – licząc od wyborów 2004 roku – został wybrany do Parlamentu, a w latach 2008-2012 pełnił funkcję przewodniczącego; w 2008 mianowany został ministrem spraw zagranicznych – w ten sposób powrócił do resortu, gdzie zaczął swoją karierę polityczną w latach 90-tych. Wspiera koncepcję Gruzji w strukturach NATO i UE.

Nino Burdżanadze, 49
Demokratyczny Ruch-Zjednoczona Gruzja
Prawniczka, przez 13 lat była członkiem Parlamentu (1995-2008) i dwa razy pełniła tymczasowo obowiązki prezydenta (2003 i 2007). Jedna z przywódców rewolucji róż, zwróciła się przeciw Micheilowi Saakaszwili w 2008 roku i od tego czasu próbuje wrócić do władzy. Uważa się ją za zwolenniczkę zbliżenia z Rosją.

Szalwa Natelaszwili, 55
Partia Pracy
Prawnik, założył Partię Pracy w 1995. Zawsze w opozycji, znany jest z elokwentnej krytyki każdego z kolejnych rządów i populistycznych przemówień. Nie popiera przystąpienia do NATO.

Giorgi Targamadze,39
Chrześcijański Ruch Demokratyczny
Dziennikarz, rozpoczął karierę polityczną za czasów Szewardnadze jako członek grupy Aslana Abaszidze (byłego adżarskiego przywódcy); został wybrany do Parlamentu w 1999 roku. Na krótko przed ucieczką Abaszidze z kraju w związku z jego nadużyciem władzy Targamadze porzucił karierę posła na rzecz TV; w 2008 roku założył Chrześcijański Ruch Demokratyczny i ponownie został wybrany do Parlamentu. Jego ugrupowanie, przez wielu uważane za pseudo-opozycję, straciło po parlamentarnych wyborach na popularności. Targamadze popiera członkostwo w NATO i UE oraz silną pozycję kościoła.

Koba Dawitaszwili, 42
Partia Ludowa
Wybrany do Parlamentu jako przedstawiciel Gruzińskiego Marzenia, opuścił koalicję, aby startować jako kandydat niezależny. Ostatnimi laty łączono go z wieloma różnymi ugrupowaniami opozycyjnymi – udało mu się dwukrotnie dostać do Parlamentu. Znany konserwatysta, poniósł porażkę lobbując na rzecz zakazu hazardu.

Zurab Czaratiszwili
Europejscy Demokraci Gruzji
Z zawodu rewident, tego lata zrezygnował z pozycji przewodniczącego Centralnej Komisji Wyborczej, aby ubiegać się o prezydenturę. Uważany za osobę powiązaną ze Zjednoczonym Ruchem Narodowym, był także członkiem zarządu Gruzińskiego Nadawcy Krajowego.

Micheil Gela Saluaszwili, 55
Unia na Rzecz Przywrócenia Sprawiedliwości – Głos Narodu: Pan Jest Naszą Prawdą
Wspiera teokratyczne rządy i używa silnej religijnej symboliki. Od lat nosi się z pomysłem włączenia Kościoła Prawosławnego do struktur państwowych, chociaż na arenie politycznej jest debiutantem.

Pozostali kandydaci: Akaki Asatiani, Nugzar Awaliani, Tamaz Bibiluri, Teimuraz Bobochidze, Lewan Czaczua, Nino Czaniszwili, Giorgi Czichladze, Mamuka Czochonelidze, Kartlos Garibaszwili, Sergo Jawachidze, Nestan Kirtadze, Giorgi Liluashwili, Awtandil Margiani, Mamuka Melikiszwili, Teimuraz Mżawia